آسمان آبی تر
آب آبی تر
من در ایوانم رعنا سر حوض
رخت می شوید رعنا
مادرم صبحی می گفت: موسم دلگیری است
من به او گفتم:زندگانی سیبی است گاز باید زد با پوست!
زن همسایه در پنجره اش تور می بافد می خواند
آفتابی یکدست
سارها امده اند
تازه لادن ها پیدا شده اند
من اناری را می کنم دانه به دل می گویم:
خوب بود این مردم دانه های دلشان پیدا بود!
می پرد در چشمم آب انار اشک می ریزم
مادرم می خندد
رعنا هم!