Baro Bax - Oon Manam

آهنگ جدید و بسیار زیبای بر و بکس و گام نو بنام اون منم با دو کیفیت

 

برای دانلود به ادامه مطلب بروید

مبانی موسیقی (تاریخچه موسیقی)

موسیقی، به هر نوا و صدایی گفته می‌شود که شنیدنی و خوش‌آیند باشد و انسان یا موجودات زنده را دچار تحولی کند. واژه موسیقی از واژه ای یونانی و گرفته شده از کلمه Mousika و مشتق از کلمه Muse می باشد که نام رب النوع حافظ شعر و ادب و موسیقی یونان باستان می باشد. موسیقی را هنر بیان احساسات به وسیله آواها گفته اند که مهمترین عوامل آن صدا و ریتم هستند و همچنین دانش ترکیب صداها به گونه ای که خوش آیند باشد و سبب انبساط و انقلاب روان گردد نامیده می شود؛ پیشینیان موسیقی را چنین تعریف کرده اند: معرفت الحان و آنچه التیام الحان بدان بود و بدان کامل شود.

ارسطو موسیقی را یکی از شاخه های ریاضی می دانسته و فیلسوفان اسلامی نیز این نظر را پذیرفته اند همانند ابو علی سینا که در بخش ریاضی کتاب شفا از موسیقی نام برده است ولی از آنجا که همه ویژگی های موسیقی مانند ریاضی مسلم و غیرقابل تغییر نیست، بلکه ذوق وقریحه سازنده و نوازنده هم در آن دخالت تام دارد، آن را هنر نیز می دانند. در هر صورت موسیقی امروز دانش و هنری گسترده است که دارای بخش های گوناگون و تخصصی می باشدبه تعابیر دیگر لفظ موسیقی در اصل به قاف مفتوح و الف مقصوره است که آن را مخففی از موسیقار از واژه های عرب ترکیبی است از (موسی) به معنی نغمه و (قی) به معنی خوش و لذت انگیز ذکر شده.
کلمه موسیقی طبق گفته ها از قرن سوم هجری در ایران رایج شده و حکمای قدیمی معتقد بودند که معلول صداهای ناشی از تحرک و جنبش افلاک است.

موسیقی مصر

در مصر باستان مانند اغلب ملل متمدن موسیقی رواج داشته است . آلات و ادوات موسیقی از قبیل چنگ - تنبور - نی - نی مشابه هبوا - نی دو شاخه - بوق و کرنا و سیتار - سنج - طبل و دایره به انضمام چند قطعه کوچک صدا دار که همگی در موسیقی مصری استفاده می شده است .
نوعی ساز زهی همانند سه تار ایرانی نیز وجود داشته که دارای سه یا چهار سیم بوده و فرنگیها آن را مادر گیتار امروزی می نامند . اختراع و ابداع یک نوع ارگ ساده و ابتدایی را که دارای لوله های متعدد بوده را به مصریان باستان نسبت می دهند . در واقع تعدادی از سازهای مصری را در نقش های باستانی این تمدن به خوبی مشاهده کرد

ویلون

« خانواده ویولن

گران قیمت ترین ویولن جهان پس از 70 سال بار دیگر نواخته شد »

تاریخچه ویولن

فوریه 4, 2008  

          

ویولن یک ساز زهی و آرشه ای است. این ساز کوچکترین عضو

خانواده ی ویولن است. برای نواختن معمولا روی شانه ی چپ

قرار می گیرد، و با آرشه ای که در دست راست نوازنده است،

نواخته می شود.

سیم های ویولن از زیر ترین تا بم ترین سیم، به ترتیب زیر کوک

می شوند :

می:سیم اول ، لا:سیم دوم ، ر:سیم سوم ، سل:سیم چهارم

نوازندگی ویولن:

یم گیر : از آبنوس ساخته شده است و در فاصله ی اندکی با خرک

نقش این ساز چه در کنسرت های بزرگ و چه به طور جمعی و

انفرادی ، آنقدر پر اهمیت است، که آن را «شاه ساز ها» گفتند.

پیشینه ی ساز:

ویولن یک ساز ظریف و فرهنگیست و طبق نمونه هایی که ساخته

می شود، از ۵۸ قطعه ی مختلف که به طرز دقیقی که با هم جور

شده اند و وزن آن در حدود ۴۰۰ گرم می باشد که ابتدا توسط

سازنده ی ایتالیایی «گاسیارو برتولونی» اختراع شده است.

قطعات ویولن:

سمت های ساز ویولن عبارتند از :

آرشه : یا کمان ترکه ای چوبی است که رشته های مویی دم اسب،

در طول آن کشیده شده است و به دو سر آن ثابت شده است.

تنه : جعبه ای که مابین تخته ی روئی و تخته ی زیرین و جداره های

طرفی محصور شده است.

دسته یا گردان : در واقع دنباله ی چوب آبنوس تکیه سیم هاست که

محل انگشت گذاری نوازنده در قسمت بالای آن قرار دارد. نوازنده ی

ویولن قادر است ، در تمام طول چوب آبنوس انگشت گذاری کند ، انتهای

دسته به جعبه ی کوچکی ختم می شود که سیم ها در درون آن به دور

گوشی های کوک پیچیده می شوند.

خرک : بین سیم ها و طبله ی ویولن قرار گرفته و فشار سیم ها آن را

عمود نگه می دارد. نقش خرک ان است که ارتعاش سیم ها را به طبله

و به جعبه ی ویولن منتقل می کندو نیز در داخل جعبه میله ای چوبی

تقریبا زیر خرک ، اندکی بلند تر از جدار طرفی قرار داده شده که شکل

گرده ماهی ، طبله و زیره را حفظ می کند.

گریف : از آبنوس ساخته شده است و در طول گردن ویولن چسپیده

است و تا میانه ی جعبه ی ساز ادامه دارد . گریف جایی است که 

نوازنده با انگشت خود سیم را به آن می چسباند و به این ترتیب طول

 سیم را کوتاه می کند و نت های مختلف را می نوازد.

تا آخر تنه ی ویولن کشیده شده است. با زهی از جنس روده یا

پلاستیک به دکمه ای که در قسمت پایین جدار تعبیه شده بند می شود.

سیم ها : سیم ها از جعبه ی کوچک سر ساز آغاز شده در طول چوب

آبنوس ، تکیه گاه سیم ها ادامه یافته ۷ از روی خرک عبور کرده و در

سیم گیر مهار می شود . سیم های ویولن قبلا از روده ی گوسفند

«زه» ساخته می شد. امروزه در سیم های بم تر ، روی روده سیم

فلزی نازکی می پیچند و در سیم های زیر تر از مفتول فلزی تنها

استفاده می شود.

نخستین سازندگان معروف ویولن در ایتالیا پیدا شدند .

«گاسپارو داسالو» نخستین ویولن حقیقی را ساخت، اما معروفترین 

ویولن ها در شهر کرمونا ساخته شدند.

«آندره اماتی» و فرزندش «نیکولا اماتی» و شاگردش «آنتونیو استرادیواریوس»

بهترین ویولن های دنیا را تا کنون ساخته اند.

فهرست ویولنیست ها:

  از میان ویولنیست های زنده ی ایران نیز که حرفی برای گفتن دارند،

می توان از «شادمهر عقیلی» نام برد که با وجود جوانی ، خالق آثار نو

و قطعات بی نظیر بوده است. او بر خلاف ویولنیست های تازه کار ایران،

که مقلدان صرف نت های غربی هستند و از خود چیزی ندارند و به نواختن

آهنگ های آماده ی دیگران مباهات  می کنند ، دارای روحیه نوآوری

و خلاقیت شگفت آوری در نوازنگی این ساز می باشد. 

• منبع 
• http://mk63.wordpress.com

گیتار فلامنکو

گیتار فلامنکو مانند رقص وآواز فلامنکو یک روش بومی و محلی برای بیان احساسات است که توسط ساکنان خاصی از اندلس که همان اسپانیا میباشد ابداع شده است. در تاریخ فلامنکو سه دوره حایز اهمیت است اولین دوره از ابتدای قرن 19 تا 1860 که در این دوره فلامنکو بخشی از زندگی کولی های اندلس و مردم فقیر محسوب می شده است بصورتی که آنها این هنر را برای خود نگاه داشته و هرگز بیرون از اجتماعات خود به اجرا نمی پرداختند کولی ها از کاتالونیا وارد خاک اسپانیا شدندآنها در رابطه با ریتم و موسیقی دارای قابلیتهای برجسته ای بودند .آنها ضمن تقلید از موسیقی های محلی اسپانیا که شدیدا با روحیاتشان سازگاری داشت عناصر جدیدی به آن می افزودند حاصل خلاقیت آنها پدید آمدن(فلامنکوی آوازی)است..دومین دوره از سال1860 تا 1910 میباشد که در این دوره کافه ها یا باشگاه هایی جهت اجرای فلامنکو تاسیس شد. از آن زمان تاکنون فلامنکو از محیط طبیعی خود خارج شده تا خود را به جهانیان بشناساند.

نقاره

یکی از سنتهای باستانی که در حفظ موسیقی ملی ایران تاثیری بسزا داشته و تا سالهای پایانی دوره ی قاجاریان ادامه داشته نقاره زنی بوده است. نقاره در کشور ما پیشینه ای کهن و تاریخی دارد و به گروهی از سازهای گوناگون چون: نقاره طبل شیپور سرنا  دهل  گاودم و صداها ولحنهایی که از انها برمی خاست گفته می شده است. بیشتر این آلات ضربه ای بودند و با چوب یا چرم نواخته می شدند. نقاره را نوبت و نوازندگان نقاره را نوبت زن می گفتند. نقاره معمولا از مس ساخته می شد و در زمان حرکت آن را بر مقدم جهاز شتر می بستند  در حال سواری و حرکت می نواختند. پیش از اسلام ایرانیان نقاره را صبحگاه و شامگاه و به هنگام جنگ و صلح به کار می بردند.

پیانو

پیانو از سازهای اروپایی است که در زمان فتحعلی شاه به ایران امد و از زمان ناصرا لدین شاه مورد توجه قرار گرفت.پس از تاسیس موزیک دارا لفنون در کنار دیگر سازهای خارجی مانند ارگ  قره نی  فلوت  ویلون  نوازندگی آن معمول شد و چون بزرگ سنگین و گران قیمت بود و هر کسی قدرت خرید آن را نداشت و تنها اعیان و اشراف به آن دسترسی داشتند اسباب تجمل خانه و وسیله ی تشخص آنان گردید.نواختن پیانو از زمانی در ایران معمول شد که ناصرا لدین شاه چندتن از موسیقی دانان اروپایی را برای تاسیس مدرسه ی موزیک به ایران دعوت کرد. جواد معرفی فرزند استاد فقید موسی معروفی است. او یکی از نوازندگان بنام این سازدر ایران است.

پیدایش اولین سازها

طبیعی ترین وسیله ی آواز سینه و حلقوم طبیعی انسانی و ساده ترین وسیله ی ایجاد وزن دستهای آدمی است. انسان با برهم زدن دستها وزن را نگاه می داشته و نغمه ها و اهنگها را همراهی می کرده است.

بعدها بشراز شاخ حیوانات و روییدنیهایی که دردسترس داشته سازهای بادی مانند بوق و نی را اختراع کردو با کمک حس شنوایی سوراخهایی با توجه به معتقدات نجومی و اعداد مقدس در انها تعبیه کرد. مثلا نی کامل دارای 7 سوراخ است که ان را هفت بند نیز می گویند.7 از اعداد مقدس نزد بابلیان بوده بابلیها به علم نجوم بسیار اهمیت می دادند و تصور می کردند عطارد زهره مریخ مشتری زحل افتاب و ماه مظاهر خدایانند و از هفت روز هفته هر روز را به ستایش یکی اختصاص می دادند.گمان می رود انسان در اختراع ساز زهی از کمان الهام گرفته و از شکل ان استفاده کرده و آن را بصورت چنگ در اورده است.

موسیقی کلاسیک

در تاریخ موسیقی ، دوران بینا بینی گذر از سبک باروک تا شکوفایی کامل سبک کلاسیک دوره پیش کلاسیک خوانده میش ود ؛ دوره ای که از حدود 1730تا 1770 به درازا کشید دگرگونی سلیقه ای موسیقیایی با دگرگونی پیشین در هنرهای بصری همانندی داشت این سبک نو ، حتی هنگامی که باخ و هندل به خلق شاهکارهای باروک می پرداختند نیز رو به بسط و گسترش بود کارل فلیپ امانوئل باخ (1788 _ 1714 ) و یوهان کریستان باخ

 ( 1782 _ 1735 )  پسران باخ ، از پیشگامان این سبک بودند در میانه سده هجدهم ، توجه آهنگسازان بر سادگی و وضوح متمرکز بود و هرچه بیشتر از آنچه سبب غنای آثار پایانی باروک شده بود دوری می جستند توجه به ملودی خوش آهنگ و هارمونی ساده سبب شد که بافت پلی فونیک کنار گذاشته شود . کارل فلیپ امانوئل باخ ، موسیقی برخوردار از تقلید اکید پلی فونیک را ( خشک و مطرود و فضل فروشانه ) توصیف کرده است . آهنگسازان میانه سده هجدهم شنوندگانشان را با گونه ای از موسیقی که دارای تضاد های حالت و تم بود سرگرم می کردند . برای این موسیقی سبک و دلپذیر اصطلاح سبک گالان ( سبک با شکوه و زیبا ) به کار می رفت

اصطلاح کلاسیک معانی گوناگونی دارد و به همین سبب می تواند شبهه انگیز باشد این اصطلاح گاه به دوران باستانی یونانی و روم اشاره دارد یا ممکن است برای هر اثری که از جذابیت پایدار و همیشگی برخوردار است به کار رود ( مانند فیلم کلاسیک ) بسیاری از مردم اصطلاح موسیقی کلاسیک را برای هرگونه از موسیقی که راک ، جاز ، عامیانه ( فولکلوریک)، یا پاپ نباشد به کار می برند .